Παθήσεις ουροδόχου κύστης

Οι παθήσεις της ουροδόχου κύστης ποικίλουν όπως και τα αίτια που τις προκαλούν, ενώ αφορούν άνδρες και γυναίκες.
Περισσότερο συχνά παρατηρούνται οι λοιμώξεις, οι φλεγμονές, η ακράτεια και ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης.

Ειδικά, ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι ο 4^ος πιο συχνός καρκίνος στον άνδρα και ο 8^ος στη γυναίκα. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται, σε ολόκληρη την υφήλιο, 250.000 ασθενείς με αυτόν τον τύπο. Ωστόσο, ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης εμφανίζεται συχνότερα στους άντρες και συγκεκριμένα για κάθε μία γυναίκα που διαγιγνώσκεται με αυτόν τον τύπο καρκίνου, υπάρχουν τρεις άνδρες με την ίδια διάγνωση.

Λοίμωξη της ουροδόχου κύστης

Η λοίμωξη της ουροδόχου κύστης ή αλλιώς κυστίτιδα, προκαλείται συνήθως από βακτήρια που εντοπίζονται στο γαστρεντερικό, όπως το Escherichia Coli, ενώ μπορεί να προκληθεί και από τη σεξουαλική επαφή.

Οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς στην ουρολοίμωξη, εξαιτίας της μικρότερης ουρήθρας που διαθέτουν και της γειτνίασής της με τον κόλπο που διευκολύνει την είσοδο μικροβίων.

Τα συχνότερα συμπτώματα είναι:

• Αίσθηση πίεσης στην πυελική χώρα
• Αίσθημα ενόχλησης στην κάτω κοιλιακή χώρα
• Αίσθημα πίεσης στην πυελική χώρα
• Συχνουρία με αίσθημα πόνου
• Αιματουρία

Όλοι οι ασθενείς στους οποίους ανιχνεύεται ουρολοίμωξη οφείλουν να υποβάλλονται σε σειρά κλινικών και εργαστηριακών εξετάσεων και συγκεκριμένα στις εξής:

• Γενική αίματος
• Γενική ούρων
• Καλλιέργεια ούρων
• Βιοχημικό έλεγχο
• Υπερηχογράφημα κύστης, νεφρών, προστάτη και για τις γυναίκες έσω γεννητικών οργάνων

Φλεγμονές της ουροδόχου κύστης

Οι φλεγμονές της ουροδόχου κύστης εμφανίζονται συχνά και κυρίως στις γυναίκες, ενώ κατά κύριο λόγο προκαλούνται από μικροοργανισμούς, όπως προαναφέρθηκε παραπάνω στις λοιμώξεις, σπανιότερα από μη βακτηριακούς παράγοντες, όπως είναι η ακτινοβολία και τα φάρμακα και στις γυναίκες από ορμονικές αλλαγές στο περιβάλλον του κόλπου με την έναρξη της κλιμακτηρίου.

Οι φλεγμονές της ουροδόχου κύστης χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

1) Μικροβιακές

2) Μη μικροβιακές

Στη δεύτερη κατηγορία συμπεριλαμβάνονται υποκατηγορίες. Ειδικότερα εντοπίζεται η φαρμακευτική και η χημική, μετά τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, η μετακτινική, η οποία πηγάζει κατόπιν ακτινοθεραπείας για την καταπολέμηση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης, του προστάτη, των γυναικείων οργάνων και του ορθού. Επιπλέον, υπάρχει ως υποκατηγορία και η διάμεσος κυστίτιδα, η οποία όμως δεν έχει αιτιολογία και αποδίδεται σε παθήσεις έτερων οργάνων, όπως επίσης μια άλλη υποκατηγορία είναι η κυστίτιδα που οφείλεται σε ξένα σώματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κύηση, η λήψη αντισυλληπτικών χαπιών, η θεραπεία νεοπλασιών, η επί μακρόν χρήση ουροκαθετήρα και τα διαφράγματα, αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης φλεγμονής της ουροδόχου κύστης.

Τις περισσότερες φορές η φλεγμονή της ουροδόχου κύστης παρουσιάζεται με την αίσθηση καύσου κατά την ούρηση, την επιτακτική ανάγκη για ούρηση, τη συχνουρία και την έξοδο μικρής ποσότητας ούρων, καθώς επίσης και με αίσθημα πόνου τόσο στο περίνεο όσο και άνωθεν της ηβικής περιοχής.

Η θεραπεία των φλεγμονών εξαρτάται από το αίτιο που τις προκαλεί. Η μικροβιακή χρήζει χορήγησης αντιβιοτικού. Η διάμεσος βασίζεται στην εκτίμηση του ιατρού και οι υπόλοιπες αντιμετωπίζονται με προσαρμοσμένη αγωγή.

Ακράτεια ούρων

Η ακράτεια ούρων συναντάται τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, αν και στις τελευταίες το ποσοστό εμφάνισης είναι μεγαλύτερο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ακράτεια δεν είναι πάθηση, αλλά σύμπτωμα.

Αποδίδεται, ως επί το πλείστον, στην ανατομία του ουροποιητικού, σε αλλαγές που παρατηρούνται σε αυτήν, στους μύες του πυελικού εδάφους και στα νεύρα που τους ελέγχουν.

Η γυναικεία ακράτεια έχει ποικίλες μορφές, οι οποίες αντιμετωπίζονται με διαφορετική μέθοδο κατόπιν απόφασης του ουρολόγου.

Ωστόσο οι συνηθέστερες μορφές είναι η ακράτεια από προσπάθεια, η ακράτεια από έπειξη και η ακράτεια μεικτού τύπου.

Ακράτεια από προσπάθεια: Η χαλάρωση των στηρικτικών δομών της πυέλου προκαλεί αυτή τη μορφή και κατά κύριο λόγο αφορά γυναίκες που έχουν περάσει το 40^ο έτος της ηλικίας τους.

Η απώλεια ούρων εμφανίζεται εν μέσω έντονης δραστηριότητας, ή βήχα ή έντονου γέλιου και μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά, με γυμναστική, αρκεί η γυναίκα να απευθυνθεί άμεσα στον ουρολόγο της. Ειδάλλως, μπορεί να απαιτηθεί τοποθέτηση στηρικτικού πλέγματος με χειρουργική παρέμβαση.

Ακράτεια από έπειξη: Αυτή η μορφή ακράτειας έχει συνήθως νευρολογικά αίτια και η ασθενής νιώθει μία έντονη και αιφνίδια διάθεση για ούρηση, την οποία όμως δεν προλαβαίνει να ικανοποιήσει και έτσι καταγράφεται απώλεια ούρων.

Σε αυτή την περίπτωση απαιτούνται εξετάσεις, όπως ο ουροδυναμικός έλεγχος, ούτως ώστε να εντοπιστεί το αίτιο και στη συνέχεια η θεραπεία μπορεί να είναι είτε φαρμακευτική αγωγή είτε αυτοκαθετηριασμός της κύστης.

Ακράτεια μεικτού τύπου: Η εν λόγω μορφή είναι πιο σύνθετη από τις προηγούμενες, καθώς το αίτιο είναι νευρολογικό και μηχανικό. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται διερεύνηση σε βάθος, προκειμένου ο ιατρός να επιλέξει την πιο αποτελεσματική θεραπεία.

Σε κάθε περίπτωση είναι μείζονος σημασίας να αναφερθεί ότι η ακράτεια αντιμετωπίζεται, αρκεί η ασθενής να απευθυνθεί άμεσα στον ουρολόγο, ώστε να ακολουθήσει η δέουσα διερεύνηση και θεραπεία.

Ακράτεια στους άνδρες: Η εμφάνιση της ακράτειας στους άνδρες είναι πολυπαραγοντική, δεδομένου ότι σε ορισμένες περιπτώσεις υφέρπουν ιδιοπαθή αίτια και σε άλλες υφίστανται νευρολογικά-νευρογενή, όπως είναι η πολλαπλή σκλήρυνση, η νόσος του Parkinson, κάκωση στη σπονδυλική στήλη ή ένα εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ένα άλλο ενδεχόμενο είναι πίσω από την ακράτεια να «κρύβεται» μια περιφερική νευροπάθεια από σακχαρώδη διαβήτη ή άλλη δευτερογενή αιτία όπως η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη. Επιπροσθέτως, η ακράτεια δύναται να παρουσιαστεί μετά από εγχειρίσεις ή μπορεί να οφείλεται σε υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις του κατώτερου ουροποιητικού ή στην ακτινοβολία της πυέλου.

Αφού προηγηθεί η έγκαιρη διάγνωση του προβλήματος, η θεραπεία συσχετίζεται με την αιτία, την ηλικία και με ενδεχόμενο χρόνιο χαρακτήρα της νόσου.

Καρκίνος ουροδόχου κύστης

Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι ο καρκίνος που εμφανίζεται περισσότερο στο ουροποιητικό σύστημα και αφορά κυρίως τους ανθρώπους άνω των 60 ετών, ενώ πλήττει συχνότερα τους άνδρες.

Τα πιο κοινά συμπτώματα είναι η αιματουρία, η συχνουρία ή η επιτακτική στην ούρηση και ο πάσχων θα πρέπει να απευθυνθεί άμεσα στον ουρολόγο, ώστε να ξεκινήσει η θεραπεία, ειδικά λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο συγκεκριμένος τύπος καρκίνου είναι επιθετικός.

Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης συνδέεται με ποικίλους παράγοντες, με πρώτο το κάπνισμα, καθώς τα νεφρά φιλτράρουν τις χημικές ουσίες του καπνού με τις τελευταίες να καταλήγουν στην ουροδόχο κύστη μέσω των ούρων.

Άλλος παράγοντας είναι η έκθεση σε χημικά, στο πλαίσιο επαγγελματικής δραστηριότητας, όπως είναι τα βαρέα μέταλλα, οι βαφές, τα δέρματα, το πετρέλαιο και τα ελαστικά. Έτερος παράγοντας μπορεί να είναι μια χρόνια λοίμωξη της ουροδόχου κύστης.

Τα αποτελέσματα της βιοψίας κρίνουν εάν θα απαιτηθεί ολική κυστεκτομή, ενώ η αποτελεσματική αντιμετώπιση εξαρτάται από την έγκαιρη διάγνωση.